Odmiana Rzeczownika Przez Przypadki Polski Klasa 5 Rysunek z opisami. autor: Oskarsobanski111. Klasa 5 Polski Gramatyka Przypadki Rzeczownika Rzeczownik. Odmiana rzeczownika przez przypadki Znajdź parę. autor: Alicjamysak. Klasa 4 Klasa 5. Odmiana przez przypadki Znajdź parę. autor: Marlenamaciejewska. Klasa 4 Język polski. odmień rzeczownik pies przez przypadki i wypisz tematy oboczne i oboczności 2009-11-29 19:06:31; odmień przez przypadki i liczby rzeczownik las wypisz tematy oboczne i oboczności 2008-12-01 18:23:40; Odmień rzeczowniki: len, sen, pies. Oddziel tematy od końcówek. Wypisz tematy oboczne i oboczności. 2010-01-28 17:32:05 sprytny (przymiotnik). Odmiana przymiotnika przez przypadki. Mianownik (kto? co?): sprytny. Dopełniacz (kogo? czego?): sprytnego. Celownik (komu? czemu?): sprytnemu. Przypadki / Polish cases. 25 May 2015. Polish Grammar: Case. Watch on. There are seven cases in Polish language. Each case is associated with the appropriate forms of question words: The declinable words in Polish language are categorized according to the gender and number: 7. profesji rzeźniczej, jest stara dama z kilkunastoletnim wnukiem. 8. młoda dama w aksamitnej sukni, 9. się widzi, że ta dama nie jest Tillytuckowi. 10. a to zapewne młoda dama, o której wspominałeś -. 11. Vay Tiền Nhanh Ggads. Mianownik kto?co? (Pies), Dopełniacz kogo? czego?(niema), Celownik komu? czemu?(się przyglądam, Biernik kogo? co?(widzę), Narzędnik z kim?z czym?(idę), Miejscownik o kim?o czym?(mówię), Wołacz o! (zabawka). Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. W tej lekcji nauczysz się odmiany w bierniku niemieckim (Akkusativ) oraz jego użycia. Na końcu lekcji znajdziesz interaktywne ćwiczenia. Chcesz poznać więcej tematów z gramatyki niemieckiej? Ta lekcja jest częścią kursu: Gramatyka B1/B2 . Spis treści1 Co to jest biernik niemiecki (Akkusativ)? Akkusativ pytania – na jakie pytanie odpowiada biernik niemiecki?2 Akkusativ odmiana – rodzajniki, przymiotniki i rzeczowniki w bierniku niemieckim3 Akkusativ odmiana – zaimki osobowe i dzierżawcze w bierniku niemieckim4 Kiedy stosuje się biernik niemiecki? Dopełnienie bliższe w Akkusativ po Akkusativ po przyimkach5 Jakie jeszcze przypadki są w języku niemieckim?6 Biernik niemiecki – podsumowanie7 Poćwicz biernik niemiecki!8 Wasze najczęściej zadawane pytania o Akkusativ Co to jest biernik niemiecki (Akkusativ)? Biernik niemiecki, czyli Akkusativ to czwarty z czterech przypadków w niemieckim. Akkusativ to jeden z czterech przypadków niemieckich. Akkusativ jest po to w zdaniu, żeby nie mówić „Kali jeść, Kali pić”. Zobacz, po polsku nie powiesz „Mam pies”, tylko powiesz „Mam psa”. „Pies” zamienił się na „psa”, bo zmienił się przypadek. Podobnie jest w niemieckim : „Mam pies” = „Ich habe ein Hund.” (ani w wersji polskiej, ani niemieckiej nie został uwzględniony przypadek) „Mam psa” = „Ich habe einen Hund.” (mam kogo? co – „psa” – „pies” zamienił się na „psa”, „ein Hund” na „einen Hund”. „Einen Hund” to „ein Hund” w bierniku, czyli Akkusativ) Jeśli zatem rodzajnik, przymiotnik, rzeczownik lub zaimek “jest w Akkusativie”, to oznacza, że zmienia się jego forma/ dostaje określoną końcówkę. uwagaW języku polskim podczas odmiany przez przypadki zmienia się sam rzeczownik (pies, psie, psu, psa). W języku niemieckim zmienia się rodzajnik, a sam rzeczownik przeważnie zostaje bez zmian (der Hund, des Hundes, dem Hund, den Hund) Akkusativ pytania – na jakie pytanie odpowiada biernik niemiecki? Biernik niemiecki, czyli Akkusativ odpowiada na pytanie: kogo? co? „Ich sehe den Hund” (kogo? co? widzę – „den Hund”) Akkusativ odmiana – rodzajniki, przymiotniki i rzeczowniki w bierniku niemieckim W poniższej tabelce widzisz jak odmienia się rodzajnik określony, rodzajnik nieokreślony, rzeczownik oraz przymiotnik w Akkusativie dla liczby pojedynczej i mnogiej, dla rodzaju męskiego, żeńskiego oraz nijakiego. Jest to inaczej odmiana czy deklinacja: Zauważ, że.. ..Rodzajnik „die” oraz „das” wyglądają tak samo jak w Nominativie. ..A „der”: Zapamiętaj to sobie tak: 2 Akkusativie to jedynie faceci, czyli „der” robi problemy 😉 i tak z „der” robi się w Akkusativ „den”, z „ein” – ” einen”, a z „kein” – „keinen”. Mam nadzieję, że dzięki grafice zapamiętasz raz na zawsze końcówkę Akkusativu. Jeśli podoba Ci się kreatywna nauka przez skojarzenia – zajrzyj do mojej książki ” Gramatyka niemiecka prosto wyjaśniona”, z której to jest właśnie ta konkretna grafika 🙂 ..Przeczenie „kein” i zaimek dzierżawczy ma takie same końcówki w Akkusativ jak rodzajnik nieokreślony: Więc się nagle okazuje, że wcale nie jest to „kolejna” tabelka :). A teraz kilka zdań z użyciem rodzajników i przymiotników w Akkusativie: „Ich habe einen tollen Freund.” „Du hast den Sinn verloren.” „Sie hat keinen Job.” „Er hat einen langweiligen Job.” „Ich backe einen Kuchen.” „Ich sehe einen Hund.” „Ich will keinen Kaffee.” Akkusativ odmiana – zaimki osobowe i dzierżawcze w bierniku niemieckim Zaimki osobowe i dzierżawcze też trzeba „zmienić”, jeżeli są w Akkusativie. Mówiąc inaczej, też podlegają deklinacji. Tak wygląda deklinacja zaimków osobowych i dzierżawczych w bierniku: A teraz kilka przykładów na zaimki osobowe i dzierżawcze w Akkusativie: „Ich liebe dich.” „Lass meinen Hund in Ruhe!” „Hast du meinen Regenschirm gesehen?” „Ich besuche meine Eltern jeden Monat.” „Ich suche dich.„ „Ich hasse ihn.” „Magst du sie?” „Ich finde meine Sachen nicht!” „Ich liebe dich.” – „dich” to zaimek osobowy „du” w Akkusativie Kiedy stosuje się biernik niemiecki? Biernik niemiecki (Akkusativ) używa się go po określonych przyimkach , czasownikach oraz dla dopełnienia bliższego w zdaniu: Dopełnienie bliższe w Akkusativie W zdaniach z WIĘCEJ jak jednym dopełnieniem, dopełnienie bliższe jest zawsze w Akkusativie – chyba, że przyimek/ czasownik wymusza zastosowanie Dativu czy Genitivu. Spójrz na poniższy przykład: „Ich gebe dem Kind den Ball.” „Ich” to podmiot = Nominativ „dem Kind” to dopełnienie dalsze = Dativ „den Ball” to dopełnienie bliższe = Akkusativ radaDopełnienie dalsze i bliższe – brzmi jak czarna magia? Zapamiętaj w ten sposób – w zdaniu z dwoma dopełnieniami, osoba będzie zawsze w Dativie , a rzecz w Akkusativie: „Ich gebe dir (Dat.) mein Herz (Akk.)! Jeżeli w zdaniu jest tylko jedno dopełnienie – wtedy jest ono zawsze w Akkusativie – chyba, że czasownik/przyimek wymusza zastosowanie Genitiv lub Dativ. Zobacz, na przykładzie: „Ich such dich.” „Ich suche nach dir.” W pierwszym zdaniu „dich” jest w Akkusativie, ponieważ jest to jedyne dopełnienie w zdaniu. W drugim zdaniu również jest jednym dopełnieniem w zdaniu, ale po przyimku „nach” jest zawsze Dativ, stąd „dir”. Akkusativ po czasownikach Dobra wiadomość – po prawie wszystkich czasownikach stosuje się Akkusativ. Na przykład po tych czasownikach używa się Akkusativ: bestellen, bezahlen, buchen, kaufen, verkaufen, verstehen, fragen, vergessen, lesen, trinken, rauchen, haben, besitzen, schreiben, zählen, lernen, essen, tragen, verstecken, suchen, finden, besuchen, treffen, kennen, hören, sehen Na przykład: „Ich sehe dich nicht.” „Ich habe einen Ball.” „Schreibst du einen Brief?” „Ich habe sie gestern getroffen” Przejdź tutaj do kompletnej lekcji o czasownikach z Akkusativem. Akkusativ po przyimkach Są pewne przyimki, które wymuszają użycie biernika. I wtedy zapomnij wszystkie inne zasady – przyimek ma decydujący głos decyduje. Po tych przyimkach jest zawsze Akkusativ: W nauce języka nie obędzie się bez zapamiętywania pewnych informacji – ale ten proces można sobie ułatwić. Jak zapamiętać sobie przyimki, po których zawsze jest Akkusativ? Wyobraź sobie psa (DOG), który szczeka (BUF! BUF!) – DOGBUF – to pierwsze litery przyimków z Akkusativem: Jak zapamiętać sobie przyimki, po których zawsze jest Akkusativ? Wyobraź sobie psa (DOG), który szczeka (BUF! BUF!) – DOGBUF – to pierwsze litery przyimków z Akkusativem. Grafika i pomysł są tradycyjnie z mojej książki „Gramatyka niemiecka prosto wyjaśniona”, którą znajdziesz tutaj. Są jeszcze przyimki (bez obaw – nie jest ich dużo!), które łączą się z Akkusativem lub Dativem. Listę takich przyimków znajdziesz tutaj. Jakie jeszcze przypadki są w języku niemieckim? W języku niemiecki są tylko cztery przypadki: Nominativ (mianownik) Genitiv (dopełniacz) Dativ (celownik) Akkusativ (biernik) Biernik niemiecki – podsumowanie Biernik niemiecki (Akkusativ) to jeden z czterech przypadków w języku niemieckim Akkusativ używa się po określonych czasownikach, przyimkach oraz dla podmiotu bliższego Akkusativ odpowiada na pytanie: kogo? co? Poćwicz biernik niemiecki! Gotowy na sprawdzenie teorii w praktyce? Tutaj znajdziesz kilka interaktywnych ćwiczeń na Akkusativ! Wasze najczęściej zadawane pytania o Akkusativ Co to jest Akkusativ w niemieckim? Akkusativ to po polsku biernik. Jest to jeden z czterech przypadków w niemieckim, który odpowiada na pytania „kogo? co?”. Chcąc odmienić w niemieckim jakiś rzeczownik, musisz odmienić jego rodzajnik i ewentualnie dodać końcówkę do samego rzeczownika. Jak odmieniają się rzeczowniki w Akkusativie? Odmiana rzeczownika z rodzajnikiem określonym w bierniku wygląda tak: den netten Mann (r. męski), die nette Mutter (r. żenski), das nette Kind (r. nijaki), die netten Eltern (l. mn.). Zmienia się tu rodzajnik i końcówka przymiotnika, a sam rzeczownik brzmi tak, jak w mianowniku. Poza jednym wyjątkiem w rodzaju nijakim, dodasz w odmianie rzeczownika z rodzajnikiem nieokreślonym takie same końcówki jak wyżej: einen netten Mann, eine nette Mutter, ein nettes Kind, deine netten Eltern. Kiedy użyć przypadku Akkusativ? Użyj Akkusativu tam, gdzie masz kilka dopełnień w zdaniu i mówisz o rzeczy (kogo? co?), np. Ich gebe meinem Mann das Geld; tam, gdzie masz jedno dopełnienie w zdaniu (jeśli przyimek nie wymaga innego przypadku), np. Ich suche meinen Hund; po prawie wszystkich czasownikach, np.: bestellen, bezahlen, kaufen, verkaufen, verstehen, fragen, vergessen, lesen, trinken, haben, schreiben, zählen, lernen, essen, tragen, suchen, finden, besuchen, treffen, kennen, hören, sehen, np. Ich schreibe einen Artikel; po przyimkach: durch, für, gegen, ohne, um, entlang, np. Ich gehe ohne meinen Hund. (5 votes, average: 4,20 out of 5)Loading... Przypadki służą do wyrażania stosunków zachodzących między składnikami wypowiedzenia, a więc pomagają odróżnić podmiot od dopełnienia, okolicznika czy przydawki. We współczesnej polszczyźnie jest siedem przypadków (dla ułatwienia podano słowo posiłkowe charakterystyczne dla każdego przypadku). Odmiana przez przypadki wygląda następująco: 1. Mianownik (M – kto? co?) jest, są np. (liczba pojedyncza) miś, (liczba mnoga) misie; 2. Dopełniacz (D – kogo? czego?) nie ma, np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misiów; 3. Celownik (C – komu? czemu?) przyglądam się, np. (liczba pojedyncza) misiowi (liczba mnoga), misiom; 4. Biernik (B – kogo? co?) widzę,np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misie; 5. Narzędnik (N– z kim? z czym?) idę, np. (liczba pojedyncza) misiem, (liczba mnoga) misiami; 6. miejscownik (Msc – o kim? o czym?) myślę, np. (liczba pojedyncza) misiu, (liczba mnoga) misiach; 7. Wołacz (W – o!) o!, np. (liczba pojedyncza) misiu!, (liczba mnoga) misie! Mianownik i wołacz w wielu wyrazach mają tę samą formę. Wołacz jest osobliwym przypadkiem, ponieważ nie wskazuje na związki w wypowiedzeniu, a jedynie jest formą rzeczownika używanego w funkcji apelu podczas zwracania się do innych (choć coraz częściej zastępowany w niej przez mianownik). Kategorię przypadka mają: rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek oraz imiesłowy przymiotnikowe. Rowu czy rowowi, sędzi czy sędziego? Która forma jest poprawna? [QUIZ] Odmiana przez przypadki, czyli inaczej deklinacja, czasami spędza wielu sen z powiek. I to nie tylko uczniom, bo nierzadko dorośli się zastanawiają, jaka jest poprawna forma użytego przez nich słowa. Warto sobie przypomnieć, że przez przypadki odmieniają się rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy przymiotnikowe, część liczebników i zaimków. Przypadki w języku polskim to: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik i wołacz. Sprawdźcie, jak radzicie sobie z deklinacją. Foto: ImageFlow / Shutterstock Rowu czy rowowi, sędzi czy sędziego? Która forma jest poprawna? Zacznijmy może od samych przypadków. Biernik odpowiada na pytania: kogo? co? Następne pytanie Biernik odpowiada na pytanie kogo? co? (lubię). Jaki z przypadków odpowiada na pytania: o kim? o czym? miejscownik Następne pytanie Na pytania: o kim? o czym? (mówię) odpowiada oczywiście miejscownik. Komu? Czemu? to pytania do: celownika Następne pytanie Komu? Czemu? (się przyglądam) to pytania celownika. To jeszcze narzędnik. Na jakie pytania odpowiada? kim? czym? Następne pytanie To są pytania narzędnika. W którym zestawie mamy wszystkie słowa w mianowniku l. pojedynczej? dom, radio, muzeum Następne pytanie W jakim przypadku wystąpił rzeczownik w zdaniu: "Nie chcę mleka". dopełniacz Następne pytanie Nie chcę (kogo? czego?) mleka. Rzeczownik "pies" w bierniku brzmi: psa Następne pytanie Kogo? co? lubię - psa, czyli biernik. Słowo "mąż" brzmi tak samo w: miejscowniku i wołacz Następne pytanie W miejscowniku i dopełniaczu "mąż" brzmi "mężu". Słowo "krzesło" w dopełniaczu liczby mnogiej brzmi: Słowo "wiatr" w miejscowniku liczby pojedynczej to: "Amerykanie" w celowniku brzmi Amerykanom Następne pytanie Komu? czemu? - Amerykanom "Ksiądz" w miejscowniku brzmi: księdzu Następne pytanie Poprawna forma to księdzu. Poprawa forma słowa "cudzysłów" w miejscowniku to: cudzysłowie Następne pytanie Poprawna forma to cudzysłowie. Nie oglądałem... meczów Następne pytanie Nie oglądałem (kogo? czego?) meczów. Opowiadam znajomym o... Narzędnik słowa "quiz" brzmi: Dopełniacz liczby mnogiej słowa "radio" to: Przyglądam się temu... rowowi Następne pytanie Przyglądam się rowowi - to poprawa wersja. Rozmawiałem z... Afrykaninem Następne pytanie Rozmawiałam z Afrykaninem. "Brzydką mamy dziś pogodę". Rzeczownik "pogodę" jest w: bierniku Następne pytanie Nie cierpię jeść kaszy... manny Następne pytanie Można lubić lub nie kaszy manny. Piję drinka, szukam... Władze chciały przywrócenia korony... obie formy są poprawne Następne pytanie W tym przypadku obie formy są poprawne. Nie może oczywiście zabraknąć słowa "sweter". Poprawna jego forma w bierniku brzmi: sweter Następne pytanie Oczywiście: zakładam sweter. Czy możesz kupić mi... te perfumy Następne pytanie Perfumy występują w języku polskim tylko w liczbie mnogiej. Dopełniacz słowa "kisiel" w poprawnej formie to: kisielu Następne pytanie Nie cierpię kisielu! Nigdy kiślu. Muszę powiedzieć moim ..., jak są dla mnie ważni. przyjaciołom Następne pytanie Mój syn jest... wegetarianinem Następne pytanie Ktoś jest wegetarianinem. Rozprawa się nie odbyła, bo nie było... obie formy są poprawne Następne pytanie Sędzi i sędziego to poprawne formy. Chcąc zawołać księdza, krzykniemy: księżę Następne pytanie Wołacz słowa "ksiądz" brzmi "księże". Twój wynik: Słabiutko... Przydałoby się przypomnieć odmianę przez przypadki. Twój wynik: Nie jest źle! Widać braków trochę jest, warto sobie przypomnieć deklinację. Twój wynik: Bardzo dobrze! Wiadomo, że język polski nawet dla Polaków nie jest łatwym językiem. Twój wynik: BRAWO! Świetnie sobie radzisz z odmianą przez przypadki! Data utworzenia: 14 maja 2021 17:07 To również Cię zainteresuje Rzeczownik to odmienna i samodzielna część mowy. Odpowiada na pytania: kto? co? W zdaniu występuje zwykle w roli podmiotu. Rzeczowniki nazywają rzeczy, ludzi, zwierzęta, zjawiska, pojęcia, obiekty. Występują w formach liczby pojedynczej i mnogiej (np. kobieta/kobiety, stół/stoły, dziecko/dzieci, zegar/zegary, jajko/jajka). Mają określony rodzaj gramatyczny. Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki i liczby – to tzw. deklinacja. Każdy z rzeczowników należy do danej grupy deklinacyjnej. Grupy deklinacyjne to wzorce odmiany przez przypadki i liczby. Wyróżnia się siedemnaście takich grup. Ustalenie, do której grupy deklinacyjnej należy dany wyraz, pozwala na ustalenie, jak odmieniać go poprawnie. Rzeczownik - rodzaj gramatyczny Wyróżnia się następujące rodzaje gramatyczne rzeczowników: rodzaj męski To rzeczowniki zakończone na spółgłoskę (np. pies, człowiek, dom) oraz niektóre zakończone na -a lub -o (np. poeta, wujcio). W obrębie rodzaju męskiego wyróżnia się: - rodzaj męskoosobowy - rodzaj męskożywotny - rodzaj męskonieżywotny rodzaj żeński To głównie rzeczowniki zakończone na -a i -i (np. dama, bogini) oraz niektóre zakończone na spółgłoskę (np. miłość). rodzaj nijaki To rzeczowniki zakończone na -o, -e oraz -ę (np. okno, pisklę, pole). Poprawne ustalenie rodzaju gramatycznego, czyli podstawowej formy wyrazu, jest warunkiem poprawnej odmiany przez przypadki. Odmiana rzeczownika przez przypadki Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki. Formy kolejnych przypadków nazywają związki i stosunki, które zachodzą w zdaniu. Mianownik – kto? co? Dopełniacz – kogo? czego? Celownik – komu? czemu? Biernik – kogo? co? Narzędnik – kim? czym? Miejscownik - o kim? o czym? Wołacz Przykładowa odmiana rzeczownika Liczba pojedyncza M. wąż/kobieta/jajko D. węża/kobiety/jajka C. wężowi/kobiecie/jajku B. węża/kobietę/jajko N. wężem/kobietą/jajkiem Ms. wężu/kobiecie/jajku W. wężu/kobieto/jajko Liczba mnoga D. węży (wężów)/kobiet/ jajek C. wężom/kobietom/jajkom B. węże/kobiety/jajka N. wężami/kobietami/jajkami Ms. wężach/kobietach/jajkach W. węże/kobiety/jajka

odmiana przez przypadki pies